Zij vrezen niet. Zij zijn daar op voorbereid. Zij planten altijd meerdere zaden. Een wijze is niet bitter als de oogst mislukt. Zij observeren en nemen waar. Zij leren over. Zij klagen niet, zij zijn stil. Zij laten los. Zij kussen de aarde. Zij zijn dankbaar voor alle lessen.
De wijzen, zij planten de zaden, delen de oogst. Zij bewerken de oogst, drogen de oogst, leggen het in de zon, spoelen het af met water, eten het op. Zij planten de zaden, geven de oogst weg. Zij zijn dankbaar. Zij ontvangen terug. En zo bloeien zij.
De oogst vergaat langzaam, net als de wijzen. Zij zijn zich bewust van sterfelijkheid, vergankelijkheid. Zij zijn niet teleurgesteld. Zij zijn dankbaar voor de lessen. De oogst gaat terug naar de aarde.
Ze geven het stokje door. De cyclus begint steeds opnieuw.
Met of zonder de wijzen. Zij zijn dankbaar voor deze plek.
